Bijenhouden tijdens WO2
In de tweede wereldoorlog konden veel mensen hun hobby of beroep niet meer uitoefenen. Voor imkers waren er weinig beperkingen, zij imkerden rustig door. Er werd zelfs een nieuw ‘Handboek’ gedrukt en verkocht onder liefhebbers.
Het houden van bijen had in de laatste oorlog enkele voordelen zo waren veel levensmiddelen niet verkrijgbaar, schaars of alleen ‘te koop’ met speciale bonnen. Koffie en tabak waren geliefd en erg schaars. Imkers kregen juist speciale tabaksbonnen voor het gebruik van imkerstabak in hun berokers of imkerspijpen. Je kon deze tabak alleen bemachtigen als je als bijenhouder geregistreerd stond. Zo ontstond een levendige ruilhandel en wilden opeens veel mannen imker worden.
Destijds was er 1 imkerboek waaruit iedereen het imkeren leerde, het ‘Handboek der bijenteelt’. Dit handboek werd eens in de zoveel jaar herschreven om ook de laatste inzichten te kunnen overbrengen op de imkers. De meeste mensen hadden geen tv laat staan internet. De nieuwste inzichten werden verspreid via leermeesters en boeken. Tijdens WO2 werden er amper boeken gedrukt. De bezetter regeerde over de drukkerijen en gebruikte het papier dat beschikbaar was vooral voor het drukken van Duitse boeken en propaganda.
En toch, zelfs in de oorlog werd ‘Het Handboek der bijenteelt’ in kleine oplage en met iets minder inhoud gedrukt. Hoe we dit weten? Lees het inlegvel op de foto’s maar eens. In het inlegvel wordt omstandig uitgelegd hoe de druk van het boek ondanks vele beperkende maatregelen toch tot stand kwam. De schaarste van papier werd geduid als reden dat de jaarlijks verschijnende ‘imkerjaarkalender’ voor 1943 niet gedrukt werd met oprechte excuses van de drukker.
Dit boek kregen we van een imker die wegens gezondheidsredenen moest ophouden met zijn hobby. Het is nog altijd een mooi gebruik onder imkers om bruikbare spullen bij beëindiging de hobby door te geven aan een andere imker. Wij zijn erg blij met deze speciale editie die een mooi plekje in onze collectie bijenboeken heeft gekregen.
